ÜFLEYİNCE GEÇMEYEN ACILAR İÇİN

Üfleyince geçmeyen acıların yaktığı yeri bilirim ben.

Acır yanar da söyleyemezsin.

Üfle diyemezsin…

Üflemesini istediğin çoktaaaannnn el olmuştur.

Ana baba sevgili hiç olmuştur.

Dünya son vedanın yapıldığı bir istasyon sanki.

Gidene değil kalana cehennem.

Şifa olabilirse olsun o yanık kalbinize taşlar….

 İzleyin bakalım

…

Sezen’in bir şarkısı var ya hani;

Yaralı.

Tepeden tırnağa herkes yaralı….

Bu şarkıyı işledim taşa.

Formül ne diye sorulsa bu şarkıyı dinleyin derim.

Ne zaman canın yansa bu kadar derinden

Sanırsın mümkün değil bir daha üzülmen

Ne inat ne gözü kara ne dayanıklı yürek

Acıyor aynı yerden her şeye rağmen

Ne akıl kar ediyor ne fikir o sırada

Biliyorsun geçiyor zamanla ama ne fayda

Yaralı tepeden tırnağa herkes yaralı

Alışılmıyor acıya, yok kaidesi kuralı

Kanayıp, ne kadar tutabilirsin gül uğruna dikeni

Ne gelen anladı ne giden olanı biteni

Adıyorum aşka geri kalanımı

Suya söyledim gitti en son yalanımı

Aşkın da en hesapsız kitapsız olanını

Yaşamazsam kara kaplıya kaydedin beni

Yeşim

Selenit

Güneş….

.

Kalplerimiz yara bere içindeyken yine de aşktan vazgecmeyen cesur kadınların şifası olsun istedim.

Selene’nin aşkı güneş ve yeşimle birleşsin istedim.

Bir erkegi ya da bir kadını sevmenin çok ötesindedir aşk. Yasayabilme ihtimalinden vazgecmeyelim istedim.

Şifa olsun.