13’ün 5’e Kavuşamadığı Masal

Asırlar asırlar öncesi idi sanki kum fırtınalarının arasında kaybettiğimde zerafetimi.

Zihnime atılan altın rutil oklar paramparça etmişti daha şimdiden geleceğimi. Sahi bedenim neredeydi? Lacivert bir ışık gibi süzülmemi emreden kimdi?

…..

Saçlarımın yine belimden aşağıya süzüldüğü çağların yorgun azızesiydim. Nil nehrine sepet ile bırakılan evlatlardan biriydim. Arap çöllerinde kuyuya atılan o kız çocuğu idim bazen. Her yüzyılda meydanda yakılan o şifacı bendim.

….

Ben bazen Safir’dim bazen Saba…. Lemuryan kristallerinin içinde hapsettiği o bilginin belki de ta kendisiyim.

…

Bu bir yol idi Belkıs gibi eteklerimizi sıyırarak yürümemizi gerektiren kristal tabanlı bir yol. O’nun sebebi Süleyman idi… Peki benimki neydi?

.

Allah’ım. Koynuna hasret kaldığım Yaradan’ım. Dua etmeye utandığım her gecemin bedelinin arsız sultanıyım.

…

Avuç ilerime hapsettiğin Nuh’un Gemisini küçücük bir leğen içinde süzülmeye bıraktım.

.

Küçük kırgın bir kalbin mağlubuyum.

Affet.

13’ün 5’e kavuşamadığı bir masaldayım.