VAJİNİSMUS

Bedene Yaklaşılamadığında Değil, Ruhun Dokunulmadan Kapanmaya Karar Verdiği Yerde Başlayan Sessiz Bir Savunma
Açılması Beklenmeyen Ama Kendi Ritmiyle Kapanmış Kadın Bedenine, Taşların Nazik Eşliği

Vajinismus…
Bedenin kapandığı,
ama ruhun asıl “görülmekten” çekindiği bo bakire alan.

Kadın ister.
Sever.
İlişkiyi arzu eder.
Ama beden hayır der.
Ve bu hayır, çoğu zaman anlaşılmaz.

Bu bir inat değildir.

Bu, rahmin bir sınır çizmesidir.

Çünkü biz sadece kendimize değil; nesillerce bastırılmış, susmuş, korkmuş kadınlara adına da kapanırız.
Vajinismus bizim değil kadınlığın taşıdığı sessiz yükün bir tepkisidir.

Vajinismusun Enerji Katmanı: Ne Zaman Kapanırız? Ne Zaman Donarız?

Cinselliğe dair bilinçaltına kazınmış korkular

Travmalar (bilinçli ya da bilinçsiz)

Cinselliğin suç, ayıp, günah, tehdit gibi kodlanması

İlişkide güvende hissetmeme

Kontrolü bırakamama → pelvik bölgedeki “donuk kaslar”

Partnerle duygusal derinlik kurulamaması

Ve en çok da:
kadının kendi bedeninden, kendi dişilliğinden uzaklaşması

Bu durumda rahim alanı kasılır, vajina girişindeki kaslar istemsizce kapanır.
Her ne kadar kaslar kapanmış gibi dursa da aslında kapanan kadının “kendine dokunulmasına” izin verdiği yerdir.

Taşların Bu Süreçteki Rolü: Zorlama Değil, İzinle Gelen Güven Alanı

Taşlar vajinismusta:

Sakral ve kalp merkezlerinde çalışarak bedenle ruh arasında bağlantı kurar

“Açılmak” değil, açılabilmek için gerekli güven frekansını oluşturur

Kök çakrayı yumuşatır, pelvik enerji alanında donmuş alanlara nefes verir

Sinir sistemine “tehdit yok” bilgisini taşıyarak gevşemeye izin verir

Cinselliği bir eylem değil, enerji akışı olarak yeniden hatırlatır

Kadına kendi bedenine geri dönmesi için zaman tanır

Taş burada “seninle açılalım” demez…
Hissettirdiği şudur;

“Sana ne zaman güven verirsen…
bedenin sana açılacak.”

“O, her şeyi bilen ve dileyene dilediği kadar veren bir Rab’dir.”
(Nur Suresi, 35 – tefekkürle)

Kadının rahmi, Rabbinden izinsiz açılmaz.

Ve bu izin; zaman, güven, sevgi ve kendiyle yeniden bağ kurmakla gelir.

Taşlar, bu izne eşlik eden en sabırlı dostlardır.

Vajinismus bir direnç değildir sevgililerim.
Bedenin kendini koruma refleksidir.
Bazen bilerek, bazen bilmeden.
Ama her hâlükârda;
dokunulmadan geçilemeyecek kadar derin bir yerden gelir.

Taşlar bu derinlikte açılmak için değil,kapananın yargılanmadan duyulması için vardır.

Ve kadın bir gün,
kendi bedenine yeniden “evet” dediğinde…
taş hâlâ oradadır.
Yargısız, sabırlı, sessiz.

Çünkü taş bilir:

Gerçek açıklık önce bedenle değil…
kalple kurulur.