SAHRÂ-I FERÎDA-BENZERSİZ ÇÖL

ASÎ NİSÂ: DİLBER’İN UYANIŞI

Önce bilekliklerin şarkısını dinlemeni isterim..

dinle lütfen

“Denizin dibinden çıkardım onu ve bildim ki canlıdır. Çünkü taşı toprağa düşse bile, tekrar suya kavuştuğunda hayata döner. Mercan, sonsuzun sırrıdır.” (Ezekiel 27:16)

“Yeraltında unutulmuş olan, şimdi ışığın ta kendisi olmaya hazırlanıyor.”

Ametist, gökyüzünün yeryüzüne dokunuşudur. Onun mor derinliği, bilgelik ve sezginin kapısını aralar. Bileğine taktığında, zihninin üzerine çöken sis dağılır; eski yaralar, küllerinden doğan bir anka kuşu gibi erir gider. Ametist, göğün damarlarında akan bir ilahi mirastır; unutulmuş kadim bilgiyi ruhuna işleyen, zihnindeki zincirleri kıran bir şifadır. Unutma, sen karanlığa alışmadın, sadece gözüne perde indirdiler!

“İkisinden de inci ve mercan çıkar.” (Rahman, 55:22)

Mercan, denizin derinliklerinden doğan ve gökyüzüne uzanan bir hakikattir. O, suyun içinde büyüyen ateş, tufanları aşan bir nefes, yaratılışın unutulmaz izidir. Allah, inciyi ve mercanı aynı rahimden, denizin saklı rahmetinden çıkarırken kadına bir işaret bıraktı: “Sen de, karanlık suların içinden doğan bir ışık gibi, nerede olursan ol, nefes almayı unutma.” Bileklerine dolandığında, damarlarında bir çağrı yankılanır: Kadın, mercan gibidir; nerede olursa olsun, ışığını içinde taşır ve nefes almayı sürdürür. Yalnızca dalgalarla çevrili olsa bile, içinde sakladığı kudretle var olur. Özgürlüğün ve nefes almanın sırrı onda saklıdır. Sen de mercan gibi ol; sular seni nereye götürürse götürsün, özünden vazgeçme, ışığını kaybetme! Kadın! Sen bastığın yeri sarsacak bir nefessin! Dünyanın seni içine hapsettiği sınırları yık, köklerini her yere sal ve kendi ritminle var ol!

Madagaskar kuvarsı… Safiyetin ve dönüşümün özüdür. Bütün ağırlıkları üzerinden sıyırır ve seni hakiki varlığınla buluşturur. Gözlerini kapat ve hisset, tıpkı dağlardan akan su gibi, içinden geçen yenilenme dalgasını. Geçmişin yankıları, pişmanlıklar, sana öğretilmiş suskunluklar… Hepsi şimdi toprağa karışıyor, çünkü sen yük taşıyan değil, yolları açan bir kadınsın!

Ve lapis lazuli! Geçmişin kraliçelerinin, bilginin, göğsüne mühürlü hikâyelerin taşı… Sözü mühürlemeye değil, kelimeleri özgür bırakmaya geldin! Boynuna asılan suskunlukları çöz, kendi sesinle konuş. Lapis lazuli, adım attığın her yerde sana hatırlatacak: Sen yalnızca bir kadın değil, kadim bilgeliğin yankısısın.

Bu bileklikler, seni sıradan bir varlıktan, içinde taşıdığı ışığı fark eden bir güce dönüştürecek. Artık hiç kimse sana kim olduğunu söyleyemez, çünkü sen hatırladın. Sen, tufanları aşan kadının mirasısın! Teninde dişil kudretin şifasını taşıyan, gözleriyle fırtınalar estiren, yürüdüğü topraklara özünü bırakan bir kadın…

Şimdi, nefes al, hisset ve hatırla: Sen, Asî Nisâ’nın ruhusun.