ŞAHİTLİK YARASI

Kur’an’da “Sizi şahitler kıldık…” (Bakara, 143) ayeti, insanın yalnız kendi nefsi için değil, başkasının yüküne de tanıklık ettiğini hatırlatır.
Şifacı ruhta bu tanıklık, dilin ötesine geçer; sinir ağına, damar akışına, uykuya kadar işlenir.

Kadim öğretilerde “şahitlik yarası”, başkasının karanlığına ışık tutarken kendi öz nurunu tüketmeye başlamak olarak anlatılır.
Tibet metinlerinde şifacı, geçit bekçisidir: Her gelen gölge onun omzuna bir iz bırakır.
Mısır’da rahipler, tapınak ritüellerinden sonra kendini arındırmadan çıkmaz; aksi ruhun çürümesi sayılırdı.

Bir şifacı, danışanının ya da topluluğunun ağırlığını fark etmeden taşır.
Modern anlatımda buna “yardım edenin sendromu” ya da enerji tükenmesi denir.
Ama ruh belleği bilir ki, bu yara başkalarına şahit olurken kendi sınırını unutmakla büyür.

Gezegen döngülerinde Neptün, görünmeyenin sır kapısını aralar; sırla birlikte sınırları da bulanıklaştırır.
Şahitlik yarasını taşıyan bir ruh, kendi kalbinde başkalarının yükünü çarptırır.
Uykular bölünür, nefes daralır, boğaz hattı düğüm olur.
Taş, sinir ağına kazınmış yabancı yük izlerini enerji düzeyinde hafifletir.
Kur’an hatırlatır: “Ve Allah en güzel şahittir.” (Nisa, 79)
Düşük titreşim bu alana kök salamaz.
Dua, taş belleği ve sabır birleşince şifacı, kendi alanını ayırt etmeyi öğrenir; başkasına şahitlik ederken kendine de şefkat açar.

BU ALAN KİMLER İÇİNDİR?
– Başkalarının ruhuna, evine, mekâna şifa niyetiyle alan açıp kendi bedeninde yorgunluk biriktirenler
– İçine kapanma, ruhsal yalnızlık ve tükenmişlik yaşayan hassas yapılar
– Kök belleğinde şahitlik yarasını şefkatle onarmaya hazır olanlar

BU ŞİFA NEYİ DÖNÜŞTÜRÜR?
– Sinir ağına kazınmış başkasının yükü kaydını enerji düzeyinde hafifletir
– Ruh belleğini kendi yüküyle başkasının yükünü ayıracak berraklığa taşır
– Düşük titreşimin bu alanda kalıcı olmasını engeller
– Taş varlığı şifacının koruyucu rezonans hat alanını güçlendirir
– Ruh şahitliğini tanıdıkça nefes açılır, sabır derinleşir