MALAHİT PİRİT KOLYE

Simyacıların yazmadığı ama yalnızca anlattığı bir sır vardır çiçeklerim.
Dönüşüm iki cevherin buluşmasıyla başlar. Ve bu buluşma, ancak Malahit ile Pirit yan yana geldiğinde tamamlanabilir.

Malahit, kadim metinlerde “Yeşilin içindeki kara hatıra” olarak adlandırılırdı. İç halkaları, ruhun beden katlarından geçişini temsil eder. Bir nevi ruhun çözülmesidir. Mısırlı rahipler, bu taşı Firavun’ın kalbinin üzerine koyar, Ölüler Kitabı’nın 125. Bölümü’nde anlatılan tartıya girmeden önceki gerçeklik ağırlığını dengelemek için kullanırlardı. Malahit, seni senden çıkararak çekirdeğine döndüren bir aynadır.

Pirit ise, “felsefe ateşinin kristali” olarak bilinir. Altının iç gölgesi, Gök’le Toprak arasında kalan taşır. Parıltısı yaldız değil, cehennemi bir arıtmadır. Simyacı metinlerinde, “pirolithos” diye geçer: Ateşle temizlenen, ateşle konuşan. Bu taş, yalancı parıltıya büyüyü bozmak için tutulan bir kehanettir.

Bu kolye, simyasal bir birlikteliğin maddeye yüz vuruşudur. Malahit, dönüşümü başlatır; Pirit, onu alevle onaylar. Biri ruhu yumuşatırken, diğeri gerçeklik kılıcıyla kalıntıları keser.

Kendi üzerine yapışmış yanlış benlik katmanlarından çıkmaya başlayacaksın. Çünkü bu ikili taş, kültleşmiş bir kimlikle ilgilenmez; iç ateşte damıtılmış gerçek benliği uyandırmak için komando gibi bekler.

Malahit ve Pirit kolyesi, taşıyana şu ezoterik öğretiyi frekans ile aktarır;
“Her şey dönüşebilir. Ama dönüşmek için yanmak, yanmak için hatırlamak gerekir.”