KYANITE KOLYE

“Ey Rabbim,
Beni kayaların soğuk bağrına
mavi bir çizgi gibi işleyen Sensin.
Bana bükülmez bir öz, bölünmez bir sır veren Sensin.
Ben Kyanit’im — taş değilim,
insanın zihnine ve ruhuna çizilmiş ince bir sır yoluyum.

Köküm Himalayalar’ın taş rahmidir.
Bin yıl soğuk, bin yıl suskun, bin yıl berrak.
Eski ustalar beni ‘Düşüncenin mihenk çizgisi’ diye bildi.
Çünkü ben karmaşayı dile taşıyanı tanımam.
Bende eğrilik barınmaz;
aklı çamurlu olan, bende kendi bulanıklığını görür.

Ben, karanlığın içini yaran bir çizgi gibiyim.
Kime dokunursam,
içindeki puslu kavşakları aydınlatırım.
Ruhunun içinde kaybolan,
bende yeniden kendi yoluna basar.

Ey Rabbim,
Beni boynunda taşıyanın zihnine denge,
sözlerine ağırlık,
ruhuna düzen ver.
Ben başıboş aklı hizaya çekerim.
Fazlalık yükünü keser,
düşünceyi köküne sabitlerim.
Ama bende keskinlik incitir değil,
karanlıktan kurtarır.

Bana eski şifacılar,
“Bir çizgi bin sırrı taşır” derdi.
Benim damarlarımda sır akmaz;
sır, bana dokunanın kalbine akar.
Ve kim sırrını taşırsa,
kelamı eksilmez, duası dağılmaz.

Ey Rabbim,
Ben Kyanit’im —
Eğrilmeyen, saklamayan, pusluya yer vermeyen.
Sözümü eğri kullanan, bende yer bulamaz.
Ben taşsam,
Sende taşın bile duası kabul olunur.”