KARNELYAN KOLYE

Benim alev alev parmak izlerini üzerinde taşıyan taşım.

Karnelyan ruh cevheri.

Karnelyan, insanın içinde unuttuğu hayat kıvılcımını yeniden uyandırıyor biliyor musunuz. Kadim ustalar onu “göğsün içindeki ikinci güneş” diye anarlarmış; çünkü bedende dolaşan kanın ateşiyle, ruhta dolaşan iradenin ateşini aynı yerde toplarmış. Arap yarımadasında savaşçılar onu kalplerinin hizasında taşır, “nefsimin korkusunu sustur” niyetiyle dua edermiş. Roma’da askerlerin yüzük taşına işlenir; Persler ise “insanın ilahi cüretini hatırlatan cevher” dermiş.

Bu taş, Allah’ın “Ol” emrini duymuş bir yeryüzü parçası. Ne büyük emirdir Ol emri. Kırmızısı, toprağın kanı; turuncusu, ruhun şafağı. Karnelyan’ı taşıdığında, korku merkezin susacak; irade, cesaret, konuşma ve yaratma bir hatta dizilecek. Bu taşın frekansı, kalple kök arasındaki akışı düzenler; insanın “yapabilirim” kudretini hatırlatır.

Ezoterik geleneklerde Karnelyan, Hz. Musa’nın asasındaki kırmızı damarla anılır; çünkü yaratıcı kudretin maddeye dokunduğu yerdir o. Bir başka anlatımda, Nuh’un gemisinde ilk parlayan taş olduğu söylenir — tufan sularının üzerinde bile, yaşam enerjisini koruyabilen tek cevher.

Karnelyan, insanda hem eylemi hem teslimiyeti öğretir. Bir kadının bedeninde ateş yeniden doğar, bir erkeğin ruhunda irade yeniden dirilir. “yeryüzünün ilk nabzıdır” desem abartmış olur muyum bilmem.

Yazdım bile.