Vakti gelince…
Zamanın şafağında, görünmeyen eller bir taşı damıttı…
Ne tamamen ak, ne tamamen kara;
Ne bütünüyle madde, ne bütünüyle mana…
Bulut akik, taşa el vermiş gökyüzü…
Bir yarık gibi durmuyor mu damarları, hakikatin görünmeyen yaralarını, senin kalbinin kırgınlıklarını hissettiremiyor mu? Taşı okumak, taşı izlemek çok başka şeydir. Kitapların ötesinde.
Her yaradan içeri sızan ilahi nur, taşı taşa, kalbi kalbe bağlar.
Bulutlar 16 egemenliğinde….
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.