Kur’an’da “Onlar birbirini sever, ama zaman ayrılığa hükmeder…” demese de Yusuf ve Züleyha’nın hikâyesi, zamanın bazen kalbin ömrüne yetmediğini anlatır.
Ruh belleğinde bazı bağlar, bu dünyada tamamlanmak için değil, yankı bırakmak için dokunur.
Böyle bir aşk, bedenin ömründe kök bulamaz; titreşimi sinir ağına, damar akışına, zihnin karanlık geçitlerine yayılır.

Kadim metinlerde bu frekans, “eksik kemer” diye anılır.
Tibet’te bir aşk filizlenip bedenlenmezse ruh, yeni bir hayata aynı yankıyla gelir.
Mısır’da aşkla bağlı kalpler, ölüler kitabında beraber tartılır; kalp ağırsa, zaman yetmemiştir.

Bir kadın ya da adam, bir bakışta ömrünün sırrını bulur ama o sırrı yaşayacak vakit kalmaz.
Modern anlatım bunu “kapanmamış duygusal alan”, “köklenemeyen bağ”, “ömrü kısa aşk” gibi tarif eder.
Ama ruh belleği bilir ki zaman yetmezse aşk susmaz; kalpte yankı bırakır.

Gezegen döngülerinde Venüs, aşkı filizlendirir; Satürn, zamanı mühürler.
Venüs Satürn ile kavuştuğunda, aşk bazen kalbe yeter ama hayata yetmez.

Taş, sinir ağına kazınmış terk edilme, yarım kalma, kapanmamış bağ izini enerji düzeyinde hafifletir.
Kur’an hatırlatır ki her kopukluk bir kapı hazırlar: “Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” (İnşirah, 5–6)
Düşük titreşim bu yankıya uzun süre tutunamaz.
Dua, taş belleği ve sabır birleşince, yarım kalmış aşk frekansı şefkatle hatırlanır; kalp yeni kökler bulur.

BU ALAN KİMLER İÇİNDİR?
– Köklenemeyen, zamanın yetmediği bir aşkın yükünü hâlâ bedeninde taşıyanlar
– Kapanmamış bağlarla yeni ilişkilere adım atmakta zorlanan hassas yapılar
– Ruh belleğinde eski aşk yankısını dönüştürmeye hazır olanlar

BU ŞİFA NEYİ DÖNÜŞTÜRÜR?
– Sinir ağına kazınmış terk edilme, yarım kalma, kapanmamış bağ izlerini enerji düzeyinde hafifletir
– Kalbi yeni bağa, yeni köklere hazırlamak için alan açar
– Düşük titreşimin bu yankıda barınmasını engeller
– Taş varlığı kalp merkezine koruyucu rezonans kurar
– Ruh eski yankıyı tanıdıkça nefes bulur, yeni sevdalara yer açılır