Tükenmişlik Sendromu: Yorgunluk Değil, Anlamın Bedenin İçinden Çekildiği An
Safir Saba Anlatım Diliyle – Devam Etmeye Gücün Olduğunda Ama Nedenin Kalmadığında

🔬 Tükenmişlik Nedir?
Tıbbi olarak “burnout” sendromu; kişinin iş, sorumluluk ya da sosyal rollerle aşırı yüklenmesinin ardından,
bedensel, zihinsel ve duygusal tükenme yaşamasıdır.

Sıklıkla şu belirtilerle kendini gösterir:

Sürekli yorgunluk, ne kadar dinlense de geçmeyen

Motivasyon eksikliği, hiçbir şeyin anlamlı gelmemesi

Sosyal geri çekilme, duygusal mesafe

İştah ve uyku bozuklukları

Konsantrasyon sorunları

“Devam etmem gerekiyor” düşüncesiyle ruhsuz eylemlerin sürdürülmesi

Ama aslında bunlar sadece dıştaki belirtilerdir.
Çünkü tükenmişlik yalnızca bir beden çöküşü değil;
ruhun, hayattan çekildiği bir iç çöküştür.

🧠 Tükenmişliğin Ruhsal Kökleri – Hayatta Kalırken Yaşamayı Unutmak
Tükenmişlik yaşayan birinin ruhsal arka planında genellikle şunlar yatar:

Sürekli veren olmak – kendini hep başkalarının önüne koymak

“Ben olmazsam yürümeyecek” düşüncesiyle yaşamak

Kendine izin verememek – dinlenmeye, duygulara, boşluğa

Duygularını bastırmak, hep fonksiyonel kalmaya çalışmak

Başarının, değerli olmakla eş değer sayıldığı içsel bir yapı

Hayatın anlamını dış hedeflere bağlamak

Ve en sonunda:
“Ben neredeyim?” sorusunun cevapsız kalması

Tükenmişlik, bazen insanın kendinden gizlice çekilmesidir.
Ve geriye kalan: rol yapan bir beden, susmuş bir zihin, uzaklaşmış bir kalptir.

🌿 Taşların Tükenmişlik Sürecindeki Frekanssal Desteği: Yavaşlık, Yumuşaklık, Hatırlayış
Tükenmişlik yaşayan bedende:

Sinir sistemi sürekli alarm hâlindedir

Kortizol seviyesi aşırı yükselmiş ya da düşmüştür

Vagus siniri devre dışı kalmıştır – yani kişi “güvende” hissedemez

Enerji merkezleri “donmuş” bir hâle geçmiştir

Bedenle ruhun iletişimi kesilmiş gibidir

Taşlar burada ne yapar?

Sabit frekanslarıyla sinir sistemine denge sinyali gönderir

Bedeni “şimdi ve burada”ya geri çağırır

Sadece enerji vermez; ritim verir – çünkü tükenmişlikte ritim kaybolmuştur

Yavaşlamaya izin verir – çünkü kişi durduğunda kendini suçlu hisseder

Kalp, solar pleksus ve kök merkezleriyle çalışarak bedeni yeniden ruhla hizalar

Ama belki en önemlisi:

Taş, bu yavaşlığa tanıklık eder.
“Şimdi hiçbir şey yapmaman da bir şeydir” der.

“Biz insanı yorgunlukla değil;
yeryüzüne halife olarak yarattık.”
(Tefekkürle, Bakara Suresi’nden bir hatırlayış)
Tükenmişlik, insanın kendi yaratılış misyonunu unuttuğu yerde başlar.
Taşlar, o misyonu değil; o sesi hatırlatır.
“Sen varsın, çünkü sen öz’sün.”

Sonuç:
Tükenmişlik bir “dur” işaretidir.
Ama bu duruş, zayıflık değil…
yeniden kendine dönüşün başlangıcıdır.

Taş bu başlangıca eşlik eder.
Yargılamaz, hızlandırmaz, zorlamaz.
Sadece yanında olur.

Ve bazen bu bile yeterlidir:
Yalnız olmadığını hatırlamak.