Bağışıklık Düşüklüğü & Sık Hastalanma: Bedenin Değil, Enerjinin Zayıfladığı Yerde Sessizleşen Çocuklar
Sürekli Hasta Olan Küçük Bedenlere, Taşlarla Güç Değil; Güven Taşıyan Bir Yaklaşım

Bazı çocuklar sürekli hastadır.
Soğuk algınlığı, burun tıkanıklığı, öksürük, ateş, mide bulantısı…
Yeni iyileşir, bir başkası başlar.
Antibiyotik, vitamin, korunma, takviye…
Her şey yapılır. Ama bir eksik hâl kalır:
“Neden hep hasta oluyor?”

Ve sonra şu cümle gelir:
“Bağışıklığı düşük.”

Ama bedenin bağışıklığı bazen değildir aslında zayıf olan.
Enerji alanı düşmüştür.
Ruh, bu dünyada güvende hissetmiyordur.
Ve çocuk, kendi bedenini bir çıkış noktası olarak kullanıyordur.

🧠 Çocuklarda Bağışıklık Neden Düşer? Fizikselin Ötesinde Bir Bakış
Sık hastalanan çocuklar genellikle:

Çok hassastır; duygularını bedenle taşır

Anne ya da baba kaygılıysa, onların enerjisini emer

Evdeki stres ortamına tepki verir

“Görülmüyorsa”, hastalanarak varlık gösterir

Sınırları korunmamıştır – aurada açık alanlar vardır

Dünyaya henüz tam köklenememiştir

Ya da sadece…
bu bedenin taşıyıcısı olduğunu unutmuştur

Çocuk, enerjisi korunduğunda daha az hasta olur.
Çünkü savunma sadece bağışıklıkla değil,
güvende hissetmekle çalışır.

🌿 Taşların Bağışıklık Alanındaki Rolü: Direnç Değil, Derinlenme
Taşlar bu çocuklara bağışıklık “vermez”.
Ama bedensel savunma sistemini yöneten enerji alanlarını düzenler.

Kök çakrada “güvendesin” bilgisini frekansla taşır

Kalp çakrasında “ben buradayım” duygusunu açar

Aura alanını toparlayarak dış etkilere karşı kalkan oluşturur

Stres altında “açılan” enerji kapılarını kapatır

Sinir sistemini düzenleyerek, bağışıklık sisteminin çalışmasına uygun iç ritmi destekler

Ve bazen sadece taşla uyumak…
bedenin tekrar kendi merkezine dönmesine izin verir

Taş, çocuğa şunu fısıldar:
“Senin korunduğun bir alan var.
Ve artık hasta olman gerekmeden de duyulabilirsin.”

“Biz her bir canlıyı sudan yarattık.”
(Enbiya Suresi, 30)

Beden de sudur.
Enerji de bir akıştır.
Ve çocuklar bu akışa daha açıktır.

Taşlar, suyu kirletmeden arındırır.
Ve beden, hastalıkla değil…
dengeyle konuşmaya başlar.

Sonuç:
Sık hastalanan çocukların bağışıklığı değil,
çoğu zaman korunma alanı eksiktir.

Taşlar bu çocuklara kalkan olmak için değil,
merkezini hatırlatsınlar diye vardır.
Ve bir gün…
çocuk belki hâlâ hasta olur.
Ama artık kendini taşırken yalnız hissetmez.

Çünkü bilir:
Bir şey onu güçlendirmiyor…
Ama artık bir şey onunla birlikte duruyor.