Okul kapısı, çocuk için ilk büyük ayrılık sınavıdır.
Anne kucağından sınıf sırasına geçerken, ruh ‘korunur muyum?’ sorusuna yanıt arar.
Karın ağrısı, mide bulantısı, baş dönmesi, okul öncesi ağlama krizleri; bedenin kaygıyı dile getirme yoludur.
Tıp, okul kaygısını gelişimsel dönemin doğal parçası, bağlanma sürecinin uzantısı olarak açıklar.
Kadim anlatı ise bilir ki her ayrılık, içerde bir ‘yer kaybetme’ korkusuna dokunur.

Kur’an’da çocuk, Rabbin rahmetine emanet edilir; anneden ayrılırken de bu dua korunur.
Zebur’da ‘okul yolu’ korunma duası ile geçilen eşik sayılır.
Sümer tabletlerinde Gula Ana, okula giderken içi daralan çocuğa taşın hafızasını armağan eder; sinir sistemini sakinleştirir, korkuyu hafif taşır.

Anne, okula gitmek istemeyişi inatla ya da yaramazlıkla okumaz.
Bilir ki bu kaygı, güven alanı hatırlatılarak yumuşar.
Taş burada sinir sistemindeki alarmı dengeler, nazara ve kalabalık bakışlara karşı koruyucu bir enerji katmanı kurar.
Çocuğun yuvadan koparken kendini güvende hissetmesine alan açar.

BU ŞİFA ALANI KİMLER İÇİNDİR?
– Okula gitmek istemediği için sabahları mide bulantısı, baş ağrısı yaşayan çocuklar
– Ayrılık anında ağlama, inatlaşma, içe kapanma döngüsüne girenler
– Okul ortamını tehlike ya da güvensizlik alanı gibi hisseden hassas ruhlar
– Soy belleğinden taşınan terk edilme ya da yalnız kalma korkusu olanlar

BU ŞİFA NEYİ DÖNÜŞTÜRÜR?
– Ayrılık korkusunu, yuvadan kopma belleğini enerji düzeyinde yumuşatır
– Sinir sistemindeki kaygı alarmını dengeler
– Nazara, kalabalık bakışa, kem söze karşı koruma hattı örer
– Anne duası taş varlığıyla birleşerek çocukta güven alanı kökler
– Okul yolunu ruh için yük değil, gelişim kapısına dönüştürür