Kur’an’da “O size şah damarınızdan daha yakındır.” (Kaf, 16) buyruğu, insanın öz değerini en derin katmanda taşır.
Bir çocuğun kendine güven hissi, anne rahminden itibaren hissettiği kabul duygusu, temas ve bakışlarla köklenir.
Modern anlatım özgüven eksikliğini çekingenlik, kendini ifade edememe, toplulukta geri durma haliyle tanımlar.
Ama ruh belleği bilir ki değersizlik hissi, sinir ağına ilk sözcüklerden çok önce yerleşir.
Yetersiz görülmüş bir bakış, küçümseyici bir söz, desteğin köklenememesi bu alanı daraltır.

Kadim öğretilerde çocuk, anne babanın duasıdır.
Tibet metinlerinde çocuğun omzunda dış dünyanın ağır sözü taşınırsa omurga eğilir, baş öne düşer, özgüven kapanır.
Gezegen döngülerinde Güneş, öz değerle ilişkilidir; ışığı zayıfsa çocuk iç dünyasında kendini geri çeker.

Bilimsel yaklaşım, sağlıklı sosyal destek, açık iletişim ve sabırlı rehberliği şart görür.
Enerji alanı düzeyinde, sinir ağına yerleşen değersizlik kaydının hafiflemesi, yeni bir nefese zemin hazırlar.
Kur’an hatırlatır: “Sakın insan kendini başıboş mu sanır?” (Kıyamet, 36) — her ruh bir öz değerle gelir; yol, bunu hatırlamaktır.

Taş belleğinin taşıdığı frekans, sinir ağındaki kapanmayı hafifletir; anne duası ve şefkat birleşince omuz dikilir, nefes açılır.

BU ALAN KİMLER İÇİNDİR?
– Kendini ifade etmekte zorlanan, toplulukta geri duran, değersizlik hissi yaşayan çocuklar
– Ailede ya da okul ortamında kendini yetersiz hisseden hassas yapılar
– Ruh belleğinde “görünmez kalırım” korkusunu onarmaya açık çocuklar

BU ŞİFA NEYİ DESTEKLER?
– Sinir ağına yerleşmiş değersizlik, yetersizlik ve küçülme titreşimlerini hafifletir
– Bedende dik duruş, açık nefes, omuz hattı güçlenir
– Düşük frekansın öz değer alanını baskılamasını engeller
– Enerji alanında koruyucu bir rezonans hattı oluşur
– Çocuk kendi ışığını dünyada taşırken iç cesaretini yeniden hisseder