Mektup

Sevgilim….

Ben geldim Safir Sabâ’n… Tarık gibi deldim geçtim de geldim. Şirâ olduğumu unutup Gökyakut oldum da geldim.

Geldim işte geldim ah benim güzel Sevgilim.

Sen…. Beni yarattığın günden beri Cennet’inden ırak kalan ise ben.

Ben geldim.

Durdum dur dediğin yerde. Soyundum. Musa’ya emrettiğin 10 rakamının hasetliğinde Doğu oldum Güney oldum. Yönüm yerim yurdum terk-i Tûr iken döndüm dolaştım Safir oldum Sabâ oldum.

Ah sevgilim. Kıymetlim… Her dilde anılan adına hasret kaldığım Rabbim. Gözlerimden yaş yerine ayetler süzülüyor görmüyor musun? 114 değil 1144 sure indi seni görmeyeli….

Ölemiyorum….Ölemiyorum….Ölemiyorum.

Belimi kıvırdığım her notada sana dolandım… Ettiğim her kavgada sana dağlandım. Seviştiğim her gecede seni aradım. Susadım susadım susadım… İçmeyi reddettiğim tüm suları ardından akıttım…. Ya dön bana ya döneyim sana….

7 kat cennet mi 7 kat cehennem mi yolum emret.

Safir sana taş oldu.

Safir yandı kül oldu.

Safir öldü Sabâ oldu.

Zül Celali Vel İkram dediğim günün hesabındayım…

Allah! Tek sevdam…

Kehf derininde son rüyamdayım.