YAS TUTMA

Bu ağır bir konu. Empat bile olmak istemediğim bir konu. İnsanın yolculuğundaki en ama en zorlu sınavı bence bu. Muazzam bir kabulleniş zorunluluğu.

İnsanın bir sevdiğini kaybetmesi, bedensel ayrılık gibi gözükür ama iş öyle değil, ruhun kendi bütünlüğünden bir parçanın kopmasıdır bu ayrılık.
Yas, aslında sevginin yön değiştirmiş hâlidir: görünmeyene duyulan özlemdir.
Fakat modern zihin acıyı bastırmayı, hızlıca unutmayı öğretir; oysa ruh unutmaz. Ruh, yasını yaşamadığında donakalır.
Zamanla o donukluk, yaşamdan kopma,inançtan uzaklaşma, neşe yitimine dönüşür.
Bu süreçte insanın kalbi, “Neden aldı?” sorusuna takılır; hâlbuki hakikat, “Her nefis ölümü tadacaktır” ilmiyle başlar (Âl-i İmrân 3:185).
Kayıp, ilahi düzenin dönüşüm kapısıdır.
Her gidiş, insanı Allah’a daha yakın olmaya çağırır.
Gerçek şifa, kaybedileni geri istemekte değil; Allah’ın rahmetine emanet etmeyi öğrenmektedir.
Yas tamamlandığında, insan sevdiğini kaybetmediğini fark eder; yalnızca biçim değiştiğini anlar.
O vakit ruh, yeniden yaşamı tutabilir hâle gelir.

Yas ve Kayıp Sonrası Ruhsal Çöküntü Belirtileri

• Derin içe kapanma, konuşma veya sosyalleşme isteksizliği

• Hayatta anlam ve amaç duygusunun yitimi

• Dua ve ibadete yönelmede kopukluk, kırgınlık hissi

• Uyku ve iştah düzensizlikleri

• Kalp ve göğüs bölgesinde sıkışma hissi

• Anılarını canlandırma veya bastırma arasında gidip gelme

• Kayıpla ilgili suçluluk veya pişmanlık duyguları

• “Keşke”lerle yaşama dönük direniş

• Enerji düşüklüğü, bedensel yorgunluk, ruhsal uyuşma hali

Zor olduğunu biliyorum. Ama mecburuz canım çiçeğim….

Hadi gel iyileşelim