DEĞERSİZLİK DUYGUSU

Canım çiçeklerim. Yaratılan her insanın geçmek zorunda olduğu bir sınırdır bu. Hepimiz yaşadık. Çok zorlu bir meseledir aslında. Bilincin bilgisinde kaldığın ve maalesef en yakınların tarafından maruz bırakıldığın bir duygu.

Ama gerçeği şu;

İnsanın kendi varlığını Allah’ın bir yansıması olarak görmeyi unuttuğu yerde başlar bu duygu.

Kişi kendi özüne yabancılaştığında, sevgi dilini dışarıdan bekler. Bu alanda ruh, “ben kimim?” sorusunu değil, “ben kimin sevgisine layığım?” sorusunu sorar.

Şifa, özün yeniden Allah’ın Rahman sıfatıyla hizalanmasında doğar. Değer, insanın yaptıklarında değil; var oluşun hakikatinde saklıdır.

Şimdi biz de bunu yaşayacağız.

• Sürekli onaylanma, takdir edilme ihtiyacı

• Eleştirildiğinde aşırı yıkılma ya da savunmaya geçme

• Başarısını küçümseme, “benlik” değerini görmezden gelme

• Kendini başkalarıyla kıyaslama eğilimi

• İlişkilerde “yetmemek” ve “sevilmemek” korkusu

• Sınır koyamama, herkesin memnuniyetini önceliklendirme

• Hayır diyememe ve suistimale açık olma

• İçsel boşluk, anlamsızlık ve yetersizlik hissi

• İlahi sevgiye inançta zayıflık, dua ve ibadette uzaklaşma

• Ruhsal olarak yorgunluk, içsel değersizlikten doğan enerji düşüklüğü

Tanıdık geldi değil mi bu yazdıklarım.

Farkettine göre şimdi yolculuk vakti…

Yürü… Yol seni bekler