DİRİLEN ŞİFACI

Bir zamanlar geceyle gündüzün tam ortasında, fısıltıları rüzgârla konuşan kadınlar vardı; elleri toprakla, sözleri şifa dualarıyla, yürekleri ateşle yanardı. Merlinite, onların susturulmuş çığlıklarından geriye kalan gizli damarları taşır. Her kristalin içinde görünen dantelimsi desen, o eski ayin ateşlerinin dumanından kopup taşın kalbine sinmiştir.

Büyü yeteneği bu taşlarda sessizce yaşar. Toprağın altına gömülen şifacı kadınların küllerinden süzülerek, Merlinite’in damarlarına ağaç kökü gibi yayılır. Bu yüzden bak: bir kolye taşının içinde siyah bir hayal ağacı serpildiğinde, orada yakılmış tüm dişil ruhlar yeniden can bulur.

Bu taşlar gem kalitedir — yalnızca berrak parıltısıyla değil, yüzyıllar boyunca süren cadı avlarına, büyünün ateşte yandığı ama küllerinin toprağa karışıp kristale dönüştüğü o derin sırra tanıklığıyla parlar. Her köşesi, şifa bilgisinin suç sayıldığı çağların anısına yakılmış bir dua gibidir.

Merlinite kolyeni boynuna taktığında, eski dünyanın unutulmuş yetilerini hatırlamayı da göze alırsın. Çünkü bu taş bir süs değil; karanlığa saklanmış, soyu tükenmeyen kadim şifa bilgisinin diri kalan izidir. İçindeki dallanmış hatlar, geceleri sana fısıldar:

“Şifayı ateşe atamazsın. Büyü kül olur, ama külleri rüzgârla geri döner.”