ZELZELE-İ KALB

Tufan’dan sağ kurtulanların bildiği bir sırdır Malahit… İçini çalkalar insanın. Kendi körlüğünden saklar seni.

Kadim Mısır’da tanrıçaların göz çevresine sürülen bu taş, ölmeden önce ölmeye razı olanların taşıdır. Firavun mezarlarında Malahit, kalbin terazisinin yanına bırakılırdı. Çünkü bu taş, ‘ibret gözüyle bakmayı’ bilenlerin taşıdır. Kalbin altını üstüne getirir, ruhun gömülü dehlizlerini açığa çıkarır.

Kur’an’da “Zelzele” suresiyle haber verilen büyük sarsıntı, yeryüzünü hedef alırken, insanın iç toprağının da depremini anlatır;

“İnsan ‘Ne oluyor buna?’ dediği zaman… işte o gün, yer, haberlerini anlatır.”

(Zelzele Suresi, 3-4. Ayet)

Bu kolye, içindeki haberi dışa vurmak isteyenler içindir. Dış yüzü parlak, iç katmanları sarmal. Taşların kareye yakın kesimi bir mimariyi, bir düzeni; içlerindeki girdap desenleriyse o düzenin içinden gelen ilahi kaosu simgeler. Çünkü her yapı ancak iç zelzelesiyle tekâmül eder. Bu kolye, taşıyan kişide bir sarsıntı başlatır; bozulmuş dengeleri yeniden kurmak, kapanmış farkındalık kapılarını açmak için çağrılmıştır.

Malahit, ruhun üzerine çöken zehirli karanlığı emen ve onu dönüştüren bir taştır. Antik çağ hekimleri, bu taşı göğüs üzerinde taşırdı; çünkü karanlık, önce kalbe çökerdi. Bu taş, bir iç kehaneti başlatır. Taşıyan, önce kendine yalan söylemeyi bırakır. Bu, ruhsal uyanışın ilk eşiğidir.

Ebers Papirüsü’nde Malahit, “İç gözü açan yeşil taş” olarak geçer.

Sümer metinlerinde “Ningal’in taşı” diye anılır; Ningal, düşleri yorumlayan tanrıçadır.

Antik Roma’da, çocuklara nazardan korumak için boynuna Malahit takılırdı.

Kaderin mimarisine uygun dizdiğimi biliyorum.

Şifa olsun