ERKEK-BAKARA212

Kan, insana verilen ilk sırdır. Adem’in çamuruna üflenmiş ruhun taşıyıcısı olduğu kadar, avcı erkeğin damarlarında dolaşan hafızadır. İlk nefesle birlikte kan, erkeğe yön tayin etme, avı görme, kılıcı kaldırma, yeryüzünün yükünü omuzlama kudreti verdi. Bu bilgi, yalnız kasın ya da kemiğin değil, damar içindeki titreşimin, Tanrı’nın “kün” emrinden süzülen ilk hatıranın bilgisidir.

Kan, erkekliği şekillendiren ilk yazıydı. Av sahasında iz sürmeyi, geceyle gündüzü kokudan ayırt etmeyi, düşmana karşı durmayı hep bu bilginin şifreleri öğretti. Erkek, damarındaki kanla kendi ilkel fıtratını tanıdı: koruyan, savunan, toprağın üzerine gölgesini düşüren bir varlık.

Ne var ki zamanın bozulmuş çağlarıyla birlikte bu bilgi bulanıklaştı. Kanın kodları, toprağın hafızasından koparıldı; erkeğin içindeki kudret, hazların ve oyalanmaların akıntısına sürüklendi. Avcı damar yerini edilgin kanaata bıraktı. Kan, hâlâ aynı sırra sahipti ama onu taşıyan nesil, kendi öz bilgisinden uzaklaştı.

Bugün erkekliğin kaybolmuş pusulası, kanın içindeki unutulmuş ilktir. Adem’den bu yana erkeğe yazılan ilahi bilgiyi yeniden hatırlamak, kanın hafızasında saklı avcı kudreti diriltmek, asliyetini geri almak demektir. Çünkü kan, hâlâ aynı ilmi taşır: yaratılışın çekirdeğinde duran, erkekliği eriten değil dirilten bilgi.

Kutsal bilgilerle konuyu açmayı severim biliyorsunuz.

1. Kur’an Katmanı

Kur’an’da kan, doğrudan “haram” bağlamında zikredilir: “Size ölü hayvan, kan, domuz eti ve Allah’tan başkası adına kesilen hayvan haram kılındı…” (Bakara 2:173). Buradaki “kan” yasağı, kanın sıradan bir sıvı değil, canlılığın ve nefesin özü olduğuna işarettir. Çünkü kan, ruhun yeryüzünde dolaştığı bedensel nehridir. Kur’an’da “nefha” (üflenme) ile Adem’e hayat verilmişti; o nefes, kana sinerek erkeğin damarlarını ilahi emirle doldurdu. Kan, böylece “avcı” bilgisinin saklandığı saklı bir kitap oldu.

2. Tevrat Katmanı

Tevrat’ta açıkça denir: “Çünkü canlıların canı kandadır.” (Levililer 17:11). Burada “nefesh” yani can ile kan özdeş kılınmıştır. Bu, Adem’den oğullarına geçen asli bilginin kanla taşındığını gösterir. Erkekliğin yön tayin eden bilgisi, avın izini sürme ve soyun bekasını koruma kudreti, işte bu “nefesh” içinde kodlanmıştı.

3. Ezoterik Katman

Kadim Mezopotamya metinlerinde, Enki’nin insanı yaratırken “kandan yoğrulmuş kil” kullandığı anlatılır. Bu, kanın sadece biyolojik değil, kozmik bir hafıza taşıdığını gösterir. Adem’deki ilk “avcı kan” buydu: erkek olmanın kudreti, gökten yere inmiş bilgiydi. Ancak çağlar ilerledikçe bu bilgi bulanıklaştı. Erkekler, damarlarındaki avcı bilgiyi unutup edilginleşti; kanın titreşimi ilahi düzlemden koparıldı. Bu da “erkekliğin dişileşmesi” dediğin sürecin ezoterik kökenidir.

4. Ruhsal Katman

Kan, insanın hem zahirî hem de bâtınî pusulasıdır. Damarlarındaki titreşim bozulduğunda, erkek içsel kudretini kaybeder, dışsal biçim olarak erkek kalsa da özünde yönsüzleşir. Bugün erkeğin yeniden kendi fıtratına dönmesi, kanın içindeki unutturulmuş bilgiyi uyandırmasına bağlıdır. Çünkü o bilgi hâlâ orada: avcı, koruyucu, ayakta duran, emaneti taşıyan sıfatların öz hafızası.

—
Kur’an’daki haram kılınan kan ayeti, Tevrat’taki “can kandadır” vurgusu, Mezopotamya’da kanla yoğrulan yaratılış efsaneleri aynı yere işaret eder: Adem’in damarına yazılan ilk sır, erkek olma bilgisidir. Bu bilgi bozulduğunda, erkekliğin pusulası kaybolur.

Ama hatırlandığında, kan yeniden asli bilgisini açar. Erkek damarında taşıdığı unutulmuş kudreti hatırlar; avın izini sürme, koruma, yön verme, soyun yükünü taşıma bilgisi geri döner. Bu hatırlayış, sadece bireysel bir güçlenme değil, Adem’den bu yana gelen ilahi emanete dönüştür. Kanın sesi, yeniden semanın ilk çağrısına ayarlanır. İşte o zaman erkek, bozulan teraziyi doğrultur; kendi varlığında dişil ve eril dengenin hakkını teslim eder.

BU ŞİFA MODERN ZAMANDA PARA GÜCÜNÜ EDİNEBİLMEKLE BAŞLAR.

ŞİFA OLSUN