UKTETÜ’L-KALB

“Ve düğüm atanların şerrinden sabaha sığınırım.”
(Felek Suresi, 4. Ayet)

Kur’an’da adı geçen az sayıdaki eylemden biridir düğüm atmak. Zira düğüm, her ne kadar bağ gibi gözükse de; bir niyettir, bir mühendisliktir, bir yönlendirmedir. İlahi ilimde düğüm, enerjinin yönünü tayin eden bir niyazdır. Düğümle yapılmış bir dizilim, ya korunmak ya bağlanmak ya da çözülmek ister. Her düğüm ya bir duadır ya bir kilittir. Bu kolye, her mercanıyla bedenin haritasına bağlanırken kaderin de yoluna yön verir.

Burada her mercan, bir hayata dokunur. Her düğüm, bir devreyi kapatmak üzere çekilmiştir. Lakin bu bitiş değildir, bir bağlılık ifadesidir. Tıpkı Hz. Süleyman’ın çözdüğü ve bağladığı sırlar gibi, bu kolyede de her düğüm ya bir gözü kapatır ya da açar. Antik Mısır’da düğüm, Isis’in Düğümü olarak bilinir; anneliğin, korumanın ve yaşamın sembolüdür. Sümer tabletlerinde “ušumgal” olarak geçen tanrısal varlıklar, kader iplerini ellerinde tutarlardı — her ilmek, bir ömrün yönünü belirlerdi.

Bu kolye, en kıymetli mercanların çıktığı kadim sulardan gelen bir davetle dizildi. Japon Aka mercanlarının nadir kırmızılığı, Akdeniz’in derinliklerinden yükselen canlılıkla birleşti. Mercan, denizin kanıdır. Kur’an’da Cennet tasvir edilirken İnci ile birlikte yalnızca bir taşa yer verilir: “İkisi de sanki yakut ve mercan gibi.” (Rahman Suresi, 58. Ayet). Bu ayet, Mercan’ın hem dünyevi hem uhrevi değerini ilahi bir mühür gibi ortaya koyar.

Düğümlerle örülmüş kadim bir dileği takacaksın gerdanına.
Kimi düğüm açılmak ister. Kimi düğüm kalmak.
Bu kolye, her ikisini de biliyor tasa etme sen.
…
Taş bilir.
🙂
Şifa olsun