SERHAT ÂYİNİ-TASMA-

“İki deniz birbirine kavuşmaz, ama aralarında bir perde vardır.”
(Furkan Suresi, 53)

Bu tasma, o perdeyi taşıyanlara adanmıştır…

Beyaz mercan ve turkuaz taşlardan oluşan bu çift hat, kadim medeniyetlerin göğe yazdığı duaların yeryüzündeki karşılığı gibi benim kalbimde.

Turkuaz kadim göç yollarının, çöl halklarının, Orta Asya’daki şamanların ve İran çinilerinin ortak mirası olan tek taş.
Mezopotamya’da Tanrıça Inanna’ya adanmış adakların içinde yer alırmış.
Mısır’da ölülerin kalbini hafifleten taş olarak kefenlere dikilir, Tibet’te duaların ağzına son sözmüş gibi konurmuş.

Bu içiçe geçmiş turkuazlar, göğün her sabah tekrar açıldığını hatırlatsın.
İçindeki damarlar, yeryüzüne inmiş bulut çizgileri olsun.

Beyaz mercan, kızıl kardeşinden daha nadir, daha sessizdir.
Kızıldeniz’in derinliklerinde, Hint sularının alt katmanlarında, yalnızca en saf akıntının içinden çıkar.
Kur’an-ı Kerim’de “İnci ve mercan” (Rahman Suresi, 22) beraber anılırken, bu taşlar göksel güzelliğin yeryüzündeki mekanıdır.

Beyaz mercan, nefsin arınmasını, sözün berraklığını, kalbin ilk halini taşır.
“Görünmeyeni taşı, suskunlukta diril.”

Bu tasma, ikilikte birliği görebilen kadınlar için.
Gece ile gündüzün, su ile göğün, susmak ile konuşmanın farkında olanlar için.
İç âlemi kadar dış dünyası da saf olan, güzelliği göstererek değil, taşıyarak sunanlar içindir.
Bir inancın, bir yoldan sapmamanın, bir ahdin hatırlatıcılarıdır.

Sudur su.