MERYEM’İN SESSİZLİĞİ

Bu küpeler, kadim sessizlik antlarının ruhuna sadık kadınlar için tasarlandı. Zümrüt, göğün rahminde yeşeren sabrın, sabır içindeki kudretin taşıdır. Ve sedef… inci yavrusunu saklayan ilahi anne kabuk, zarif beyaz bir örtü; denizlerin derinliklerinde, zamanla dolup kapanmış bir yaranın iç sesidir.

Sedef, Kur’an’ın derinliklerinde doğrudan adı geçmeyen ama “inci ve mercan”la birlikte zikredilen (Rahmân Suresi, 22) suyun rahminde saklanan örtücü kudreti temsil eder. Sedef, hayâ ve korunmanın, iffetle parlayan sessizliğin maddesidir. İnsanın özünü dış tehlikelerden koruyan zarif bir zırh gibidir. Bu sebeple, tasavvuf ehli için sedef, dış dünyanın şatafatından ziyade iç dünyanın vakarını simgeler.

Zümrüt ise kadim tıbbî metinlerde ve kutsal kitaplara yansımış halk anlatılarında, gözle görülmeyeni sezişin taşıdır. Firavun’un büyüsüne karşı Hz. Musa’nın kalbini cesaretle sabit tutan enerjiyi temsil eder. Antik Mezopotamya’da tanrıça Inanna’nın gözyaşlarından doğduğu söylenirdi. İslam geleneğinde ise kalp gözünü açan, ruhu ferahlatan bir taştır.

Bu küpelerin formu, kadının kulağına fısıldanan kadim hakikatin geometrisini taşır. Altı yönü temsil eden düzlem –doğu, batı, kuzey, güney, yer ve gök– Allah’ın her yönden kula seslenişini hatırlatır. Zümrütler, kulun bu seslenişe açık olan kalbini temsil eder; sedef ise bu sesi taşıyan kabuktur.

Ve hatırlatır Meryem Suresi:

“Ben Rahmân’a oruç adadım, bugün hiçbir insanla konuşmayacağım.” (Meryem, 26)

Suskunluk bir nübüvvettir.
Söz söylemediği anlarda bile, kulağı hâlâ göğe çevrilidir.

Bu küpeler, susan ama duyan kadınlara aittir.
Sedefle örtülmüş, zümrütle mühendislik edilmiş bir vahiy gibi.

Küpe zümrüt,pırlanta ve sedeftir.