MERYEM-Enuma İlu

“Enuma ilu” diye başlar göklerin kadim tabletleri…
Ve o vakit, Nammu’nun suları dirilir bir kaya ışığının ardından.
Meryem’in yaslı, onurlu masum kalbi.

99 dizdim yine.
Her tanesi šapātu — yani kutsal nefes,
Her halkası zi-anna-ki-gal — gök ile yerin arasındaki ince hat.
Arifin elinde sayılan değil, anımsanan bir dua olması idi niyetim…

“Niĝin-ĝa-ĝa-an-ta”, der eski metin;
Yani: İçinde Yaradan’ın yankısı gizlidir.
Beyaz opal ve inci ile dirilirdi bütün uyuyanlar.

Meryem’in dudaklarından dökülen her Esmâ,
Akat rahiplerinin kadim kelâmıyla birleşmez mi?
Šulmu ana šulmi — Barış, barışa olsun.
Çünkü “In lilû ana napšati” — Ruh, nefese inmiştir.

Yeryüzü kadınlarının ellerinde,
Göklerin annesinin duası yeniden dirilsin..