MELKHA KAPISI

Zamanın, taşın damarlarında hapsolduğu o devirlerde… Henüz yeryüzü gökten koparılmamış, insanın kalbi ilahi sırlarla dolup taşar iken, Semura Vadisi diye bilinen, bugün haritalardan silinmiş bir diyar vardı. Bu vadiye, rüzgâr başka eser, su başka akardı; çünkü burası gök ile yerin kesiştiği eşikti.

Vadinin merkezinde, hiçbir ustanın elinin değmediği, gökten inmiş gibi duran bir kapı yükselirdi: Melkha Kapısı. Ne altındı ne tunç, ne de insanın işlediği bir maden… Onun gövdesi, yerin kara damarlarından sökülmüş akiklerin en siyahından; damarlarında ise, yıldız tozu serpintileri gibi ışık huzmeleri dolaşırdı.

Rivayetlere göre Melkha Kapısı, göğün ilmine ve Allah’ın huzuruna giden yolun ilk eşiğiydi. Ancak kapı, herkesin önünde sessizdi; kimsenin çağrısına cevap vermezdi. Onu açabilecek tek şey, sahibini tanıyan kalbin derinliklerindeki dürüstlük ve cesaretti. Çünkü bu kapı, önce insanı kendi karanlığından geçirirdi.

Kapının önünde, yüzyıllardır bekleyen bir muhafız vardı: Ashemra. Gözleri, gecenin en koyu zamanında dahi yıldızları yansıtır, bakışının içine düşen herkes kendi iç âleminin çorak ve vahşi topraklarını görürdü. Ashemra, kapıya yaklaşanların yüzlerine değil, kalplerinin ağırlığına bakardı.

Bir efsaneye göre, Melkha Kapısı’ndan geçen ilk insan, adı artık unutulmuş bir kadındı. O kadın, üç gece üç gündüz kapının önünde diz çökmüş, ne bir dua etmiş ne de bir kelam söylemişti. Yalnızca içindeki en eski karanlıkla göz göze gelmiş, onu inkâr etmeden kabul etmişti. İşte o an, kapının siyah damarlarının içinde bir ışık belirip büyümüş, çizgiler açılmış, kapı aralanmıştı. Kadın içeri adım attığında, ne dünyadaydı artık ne de gökteydi; bir eşiğin içinde, katman katman gerçeğe yaklaşıyordu.

Melkha Kapısı’nın damarlarında gördüğün o halkalar, işte bu yolculuğun haritasıdır.
– Dış katman, insanın dünya bağlarını simgeler; malı, mevkii, nefsin hırslarını.
– Onun içindeki katman, atalarının zincirleri, geçmişten taşınan yaslar ve bedellerdir.
– Daha içerideki katman, kişinin kendi yalanları, kendinden bile sakladıklarıdır.
– Ve en merkezde, ince bir ışık vardır ki, işte o, Allah’a vuslatın işaretidir.

Derler ki, bu taş o kapının gövdesinden kopmuş küçük bir parçadır. Taşıyan kişi, Ashemra’nın öğrencisi olur. Çünkü bu taş, sahibine kapının sırrını ifşalar;
“Karanlıktan korkma; aydınlığa varmanın yolu, ondan geçer.”

Ve Melkha Kapısı hâlâ oradadır. Haritalarda görünmez, yollarla bulunmaz. Yalnızca onu aramaktan vazgeçmeyenlere, iç âlemlerinin sessiz gecesinde açılır.

….

ÜRÜN TEKTİR

İTALYAN ÖZEL TASARIM UZUN MADALYON ZİNCİRİ İLE BİRLİKTE GÖNDERECEĞİM