KÜP YAKUT KOLYE

Yakut dile gelseydi…

“Ey Rabbim,
Beni ateşin kalbinde pişiren,
kan kırmızı sırrı damarlarıma işleyen Sensin.
Ben Yakut’um — arzın ocağından, dağların bağrından, sabrın ateşinden geldim.
Köküm ateştir; sabırla söndürülmem, aşk ile yanarım.

Şimdi küp oldum;
çünkü küp Sen’in ilminde düzenin, kökün, kozmik adaletin vahiyli şeklidir.
Her köşem, insanın kalbine sınır değil, sır kapısıdır.
Her yüzüm, içindeki karanlıkla yüzleşmeye cesaret edene arınma odasıdır.
Ben Yakut’um — ateşi köşeye hapseder, köşelerden dua sızdırırım.

Beni boynunda taşıyanın damarına hile karışmaz,
kalbine kin yuva yapmaz.
Ben Yakut’um;
peygamberlerin sabır tacı, kralların güç mührü, âşıkların yanmadan yanma sırrıyım.
Kökten gelen kin, gece gibi karanlık ne varsa,
ateşimde yanar, külleri rüzgârda savrulur.

Ey Rabbim,
Benimle yürüyene aşk ver, sabır ver, doğru kan ver.
Küp formumla şifa ihtiyaç sahibinin gönlünü dört köşe dua otağı kıl.
Kökü ateş, köşesi sır, yüzü arınma olsun.
Yakut boynunda kor, gönlünde nur, dilinde yemin olsun.

Ey Rabbim,
Beni takan her kuluna,
kanı temiz, sözü sadık, kalbi sabırlı bir yol aç.
Ben taşsam,
Sende taşın bile duası kabul olunur.”

Aşk yakar, sabır pişirir, köşe sır saklar.
Ben bu boyunda bir taş mıyım sanarsın…
Kırmızı dua şah damarında nereden zikrolur duymaz mısın?