İSRAİL KESİM PEMBE KUVARS KOLYE

“Onların kalplerini birbirine sevdiren Benim.”
(Sure: Enfal, Ayet 63)

Bu dizdiğim en ince kolye sanırım. En emek isteyen, gözlerimi ağlatan…
Bir ayet olsaydı bu kolye 8.63 olurdu.

Rengi, kanın değil, rahmetin pembe tonu. Bedensel arzunun değil, semavi yakınlığın rengi Madagaskar’ın en derin damarlarından çıkar; incecik formuyla boyunda bir çizgi gibi uzanır, fakat bu çizgi, gök ile gönül arasındaki görünmez bağı işaret eder.

Hakkı, Allah’ı, Yuvayı.

Madagaskar’ın eski halk inanışlarında, “Andriamanitra” —yani “Göklerin Yüce Efendisi”— iki insanın kalbine aynı anda dokunursa, onların ruhları ömür boyunca aynı titreşimde kalır derlerdi. Bu dokunuşun yeryüzündeki yansımasının, adanın kuvars damarlarında saklı olduğu söylenirdi. Bu nedenle, adada evlilik öncesi en saf pembe kuvars, deniz kıyısında gün doğumunda birbirine hediye edilirdi. Çünkü o an, gök ile denizin ufukta birleştiği yerde, aşkın ilahi kaynağına en yakın zaman kabul edilirdi.

Pembe kuvars, yaratılışın ilk sabahında insanın kalbine dokunan o sessiz kudretin taş kalbidir. Onun rengi, Âdem ile Havva’nın ilk kavuşmasındaki bakıştır; Musa’nın Tur’da gördüğü ışığın sıcak tonudur; Süleyman’ın Sebe Melikesi’ni karşılayan bakışında saklı olan merhamettir.

“Sevgi, gökten inen bir emirdir; sen ona yalnızca mekân olursun.”

Yazacak çok şey var ama bilincim fakir kalır.

Taş İsrail kesim…
Bunu biraz açmak isterim…

Ruhsal ve kadim gelenekler açısından bakıldığında, taşın kesim biçimi yalnızca göz zevki için yapılan bir işlem değildir; taşın içindeki ışığın ve enerjinin yönünü belirleyen geometrik bir mühendisliktir.

İsrail kesim bu anlamda, hem modern optik bilgisini hem de eski Kudüs’ün “ışık anlayışını” taşıyan bir tarz olarak görülür. Çünkü bu topraklarda, Tevrat’ın “Or” (אור – ışık) kavramıyla anlatılan ilahi ışık anlayışı, yüzyıllardır hem sanatın hem de el işçiliğinin merkezindedir.

Bu kesim biçiminde:

Işığın tamamlanma döngüsü: Fasetler (yüzeyler), ışığın taşın içinde kesintisiz bir yolculuk yapıp tekrar gözümüze dönmesini sağlar. Bu, tıpkı ruhun Allah’tan gelip yine O’na dönmesi gibi bir semboldür.

Simetri ile düzen: Kesim oranlarının hassasiyeti, taşın enerjisinin dağılmadan merkezde toplanmasını sağlar. Bu, Kabala geleneğindeki Sefirot düzenine benzer; enerjinin dairesel ama düzenli bir akış içinde kalması.

Enerji kapısı oluşturma: Taşın içindeki açıların milimetrik dengesi, onu bir nevi “ışık portalı”na çevirir. Bu yüzden İsrail kesimli taşlar, meditasyon veya yüksek titreşimli çalışmalar sırasında enerjiyi hızlıca “yukarıya” taşıyabilir.

Eski ustalar buna “ışığın mühendisliği” derdi. Taşın içinde doğru açıyla yönlendirilen ışık, sahibine hem maddi hem de manevi berraklık getirsin diye şekillendirilirdi. İsrail kesimin ruhsal mirası, işte bu ışığı yalnızca parlatmak değil, ilahi düzene uygun akıttırmak anlayışından gelir.

Cayır cayır bir taş.
Şifa olsun