GİZLİ RAHİBE-18 MM GEM KUNZİT

“Zerafetin Hafızası” şeklinde giriş yapsam fazla olmaz.Tam da olmaz… Eksik kalır bu. taş için.

Hiçbir gül, ilahi nurla yıkanmış bir taş kadar suskun değildir. Kunzit, gül değildir. O, gülün yaratılmadan evvelki halidir.

Kadim yazmalarda adı geçmeyen ama hükmü geçerli olan taşlardan biridir Kunzit. O, Tevrat’ta ismi örtülü kalan “on ikinci taş” olabilir. İncîl’de Mecdelli Meryem’in ellerinde taşıdığı “gönül açıklığı”nın kristal formudur belki. Zebur’da Davud’un kalbini titreten o bilinmeyen pembemsi ışığın bir kalıntısı. Kur’an’da ise Kalem Suresi’nde zikredilen “büyük ahlâk”ın bir ifşasıdır:
“Ve inneke le alâ hulukin azîm.”
Sen, yüce bir ahlâk üzeresin. (Kalem, 68:4)

Kunzit bu ayetin taşa dönmüş halidir. Ahlâk değil yalnızca; asalettir. Sevgi değil yalnızca; ölçüdür.

Lemurya’nın Unuttuğu Dişil Form…

Kunzit, Lemurya’da iç içe geçmiş iki kıtanın birleştiği yerde, ilk anne yüreğinin attığı toprağa düşen ilk nurun kalıntısıdır. Lemuryalı dişil rahibeler bu taşı yalnızca iniş dönemlerinde, yüksek ruhların bedenle buluştuğu doğum ritüellerinde kullanırdı. Yalnızca doğumu değil, yeniden doğuşu da taşır.
Çünkü Kunzit, hem “rahim” hem “rahman” bilgisini bir arada taşıyan nadir varlıklardandır.

Atlantis çökerken bu taşı ellerinde taşıyanlar, iç seslerini kaybetmeyenlerdi. Sessizliğe gömülmüş o bilgelik, bugün bu bilekliğin formunda yeniden yeryüzüne çıkar.

Bir hatıraya kavuşmak isteyenlerin taşıdır kunzit.
O hatıra; incinmiş, içe dönmüş ama yere hiç eğilmemiş, kraliyet içgüdüsüyle parlayan dişil özün hatırasıdır.
İşte bu yüzden Kunzit takan kadın, fark edilmeye çalışmaz.
Ama fark edilir.
Çünkü bu taşın frekansı, “görünmeyen asaleti” görünür kılar. Bu taş, sesini yükselten değil; varlığıyla titreşim yayan kadınlar içindir.

Bilekliğin her parçası; yaratıcı Kudret’in, kadında tecelli eden zarafetine yazılmış bir dua gibidir.
İran’ın iç çöllerinde, Hürmüzî rahibelerin kullandığı pembe taşlara benzer.
Hint Vedalarında, kalbin “Anahata”sında yanmadan duran ateşi uyandıran bir anahtar gibi geçer.

Modern dillerde buna “sevgi taşı” derler.
Ama ben bu kelimeyi kullanmayı sevmiyorum.
Çünkü Kunzit’in taşıdığı, sevgi değil; sevginin ahlâkıdır.

Kunzit, yüksek benliğinle dünyasal benliğin arasında kurulan “hassas köprüdür.”
Kırılganlıktan doğan zarafeti öğretir.
Çocukluktan taşınan içe kapanmaları şefkatle eritir ama seni zayıf kılmaz.
Bedeninde gül kurusu bir merhamet açar, ama bu merhamet zırhsız bir hal değil, kadim bir taçtır.
Zira Kunzit, taşlar arasında en çok “taç giydiren”dir.
O yüzden herkes takamaz.
Taşı giyen kadın, bir seçimdir.