DİŞİ MADAGASKAR DİKİT

Madagaskar kristallerini nerede görseniz tanırsınız. Tablo gibidir bu taşlar. Bazılarında doğayı, bazılarında okyanusu, bazılarında damarları, bazılarında soyut silüetleri görürsün. Ressam eli değmiş gibidir.

Bu topraklardan yükselen dişi formdaki dikit, yeryüzünün rahmini göğe uzatan bir sütundur. Dişi diyorum evet çünkü bu taşın cinsiyeti var. Ben size bu taşın bileklik formlarını da vermiştim hatırlarsınız.

Dikit formu, zamanın damla damla biriktirdiği özün taşlaşmış halidir. Bu yüzden dikit, sabrın ve sürekliliğin sembolüdür; dişi formu ise doğuran, taşıyan, saklayan hakikati temsil eder.

Tasavvuf yolunda dişi, kabullenmenin ve rahmetin işaretidir. Madagaskar dikiti de bu kabullenişi taşır. Onun her kristal katmanı, toprağın bin yıllık nefesini içinde barındırır. Kur’an’da geçen “Rahîm olan Rabbin adıyla” hitabı, bu taşın dişi formunda tecelli eder; çünkü dikit, rahmetin toprağa inmiş sütunudur.

Mitolojik geleneklerde Madagaskar adası, dünyanın rahimlerinden biri kabul edilirdi. Adanın yeraltında taşıdığı kristaller, yeryüzüne doğan her canlının hafızasını taşıyan damlalar gibi düşünülürdü. Dikitin yükselişi, bu hafızanın göğe yeniden arz edilişidir. Kadim halk inanışına göre bir dikit kırılırsa, hafıza zinciri kesilir; korunursa nesillerin duası o sütundan göğe yükselir.

Dişi Madagaskar dikit, kalpteki yaraları yumuşatır, köklenme ve aidiyet hissini güçlendirir. İnsana, rahmetin yalnızca gökten inen değil, yerden yükselen bir hatırlatma olduğunu öğretir. Bu şifa alanı, insanı kendi öz rahmine döndürür; kabul etmeyi, taşımayı ve yeniden doğurmayı öğretir.