Denizin Gözyaşları ve Kızıl Toprakların Çağrısı
Sedef… Okyanusun kalbinde saklanan, sabırla büyüyen bir armağan. Denizlerin en derinlerinde, dalgaların sabırla yoğurduğu o beyaz ışık. Bir inciyi koruyan eller gibi, ruhu sarıp sarmalayan bir şefkat.
Mercan… Toprağın damarlarında, ateşin içinde doğan bir sır. Kökleri denizin derinliklerinde, rengi kan kırmızı. Bazen bir çığlık, bazen bir ağıt… Ama en çok da yaşayan, varlığını unutturmayan bir hatıra.
Bu küpe, denizle toprağın ezelden gelen buluşması. Bir tarafı sonsuz sakinlik, diğer tarafı yanardağdan fışkıran bir kararlılık. Sedef, içindeki huzuru fısıldar kulağına, Mercan ise unuttuğun cesareti uyandırır. Birlikte, dalgaların kıyıya vurduğu eski bir şarkıyı mırıldanır.
Takınca hissedersin… Bir yanın dinginleşirken, diğer yanın uyanır. Sedef seni içine çeker, Mercan seni ileriye iter. Rüzgâr yüzünü okşarken, kulağındaki bu denizle yoğrulmuş taşlar, sana hatırlatır: Sen de doğanın bir parçasısın. Okyanus gibi derin, toprak gibi köklü, ateş gibi güçlü…
Dinle ve hatırla…
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.