AMARU

Sular altında saklanan bilginin bekçisini Amaru’yu anlatacağım size.

Atlantis’in batışından önce yeryüzünün altına indirilen kadim bilgi sandıklarının baş bekçisiydi Amaru.

O, suda yürüyen, sırlı alfabeleri taşıyan, konuşmayan ama hatırlatan bir varlıktı. Adı, yılan, kıvrılan, bilgiyi sararak koruyan anlamına geliyor 🙂 Güney Amerika’nın yerli inançlarında da, Mısır gizemlerinde de, Tibet’in saklı mağaralarında da izi sürülüyor. Amaru bir figür değil, bir kod canım sevgililerim.

Tanrıça’nın çağrısı geldiğinde, taşlar çözülüyor.

Atlantis batarken, göğün altına kazınmış ilim, halkla birlikte boğulmasın diye suların derinliklerine indirildi. İşte tam o  sırada çıkıyor Tanrıça Amaru ortaya.

 Onun görevi, bu bilginin hem taşlarda hem genetik hatlarda hem de kadın bedeninde saklı kalmasını sağlamak.

Yeryüzü halkı onu çoktan unuttu. Unutur insanoğlu.

Ama taşlar unutmaz.
Amaru’nun izi, dairesel oyuklar, spiral semboller, su dalgası şekilli çizgilerle kendini hatırlatmaya devam etti soğuk parçalara.
Bu sembolleri taşıyan kolyeler, o kadim ilme dokunanların boynuna usulca asıldı.

Amaru’ya adanmış taşlar; içinden ışık geçen, yarı saydam, mavi, yeşil veya turkuaz tonlarında olabilir. Özellikle derinlik algısı veren taşlar — sanki içine bakınca bir okyanus görüyormuşsun gibi…
Bazı taşlar spiral desenler taşır; bazıları okyanus tortusu gibi katmanlıdır.
Bu taşlar hafıza taşır.
Bilgiyi uyandırmak için görevlendirilmişlerdir.

“Ey Âlemlerin Sahibi,
Ben sudan geldim.
Senin izninle
Bilgiyi kıyıdan değil,
Derinlikten okurum.

Beni taşıyan kadın,
Hafızasını hatırlasın.
Taşlar konuşsun,
Alfabeler dönsün,
Sırlar yeniden açığa çıksın.

Ve kim beni takarsa,
Onun bedeninde unutturulmuş Atlantis bilgisi
Sessizce nefes alsın.”