Duygusal açlığın sebep olduğu kiloları hep duyarız. Ne basit gelir söylerken. Duygusal açlık.
O duygular aç kaldığında ağzımıza attığımız her lokma yeryüzünde kalmak istiyorum, ben de buraya aidim, beni sevin yakarışının ta kendisidir oysa.
Kök salma ihtiyacıdır.
Kendi kendimizi zehirlediğimiz, ağırlaştırdığımız o her lokma birer gözyaşıdır kişi bile bilmez.
…
O aç kalan duygular yerle yeksan eder insanı…
….
Ya da nedir biliyor musunuz? Bunun tam tersi..
Vakti zamanında tacize uğrayan beden korku içinde kıvranır yıllar ne kadar geçse de…. Kendini korumaya alır yiyerek, büyüyerek, arzulanmayacak hale kendini getirmeye çalışır.
Konu ne olursa olsun hüzünlü bir hikayedir duygusal açlık.
Kolyede amazon kadınının bismillahını beden kıldım. (12 mm)
Ay’ın ışıltısını potasyumun bereketine kattım.
Yeryüzünde ilk ilahi emrin yazıldığı zümrüt bedenini 4 Nisa ile hatırlattım.
Aquamarine ile su altındaki ataların ninnisini duydum.
